Onverwacht of onverwachts?

Mijn schoonvader was begrafenisondernemer. Bij het opstellen van de tekst voor een rouwkaart was hij altijd heel secuur. "Op de leeftijd van ... jaar"? Dan was je dus óp je verjaardag overleden. Voor alle 364 overige dagen gold: "In de leeftijd van ... jaar".

Zo wilden religieuze mensen nog wel eens de tekst van de rouwkaart beginnen met: "Na een langdurige ziekte heeft God van ons genomen...". Dat kón niet! God is niet langdurig ziek geweest, maar de overledene. Lastig, hoe je zulke teksten opstelt.

Maar een heel sterk punt had hij bij een verschrijving, wanneer iemand plots was overleden. Vaak schreven mensen dan: "Onverwacht is overleden..." of "Op het aller onverwacht is van ons heengegaan...". 'Onverwacht' betekent: je had niet kunnen bedenken dat dit zou gebeuren; je had het niet verwacht, ja, je had het zelfs niet kunnen vermoeden. Dat geldt nooit voor de dood! Elk mens, religieus of niet, wéét dat hij een keer moet sterven. De dood komt zéker. Het moment ervan weet je alleen niet. 

Het kan wel zijn dat je er geen rekening mee wilt houden. Dat je er niet aan wilt denken. Maar dat is wel dom, eeuwig dom! Zelfs als je niet gelooft dat er na dit leven nóg iets komt, dan nog wéét je dat het moment van sterven komt. En al helemaal, als je christen bent; dan zie je ernaar uit, eeuwig bij God te zijn, niet? Ondanks dat sterven of afscheidnemen betekent en gemis en pijn met zich meebrengt.

Maar afscheidnemen is er vaak niet bij, wanneer iemand plots overlijdt. Overlijdt zo iemand dan onverwacht? Nee, je kunt dat heel gewoon verwachten. Het stervensuur valt alleen plotseling, onverwachts! Het scheelt maar één letter: onverwacht of onverwachts. Maar het is een wereld van verschil: het verschil tussen onzinnig en waar.